علی بن عبدالمحمود خلیلیان اصفهانیعلی بن عبدالمحمود خلیلیان اصفهانی، از شعرا و ادبای معاصر اصفهان بوده است. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا علی خلیلیان متخلّص به «رجاء» فرزند عبدالمحمود، از شعرا و ادبای معاصر اصفهان بوده است. او در سال ۱۳۱۷ق در اصفهان متولّد شده و پس از مدّتی تحصیل به بافندگی مشغول شد. از جوانی لب به گفتن شعر گشوده و در انجمن‌های ادبی اصفهان مانند شیدا، ادیب فرهمند، پروانه و کمال شرکت می‌کرده است. این شعر از اوست: "یوسفا خوارتر از این به عزیزان منگر ••• که تو در اوج جلالی و من اندر چاهم" "نرسد دست تمنّا به تو ای نخل بلند ••• سر فرود آر و بده بوسه که من کوتاهم". ۲ - وفاتاو شاعری خوش‌ذوق و باقریحه و متدیّن و عارف بوده و عاقبت در ذی‌قعده ۱۴۱۱ق (برابر با اردیبهشت ۱۳۷۰ش) وفات یافته و در قطعه نام‌آوران واقع در قبرستان باغ رضوان اصفهان مدفون شد. مادّه تاریخ فوتش را «محور اصفهانی» ضمن مرثیه‌ای گوید: "عارفی خواست وفاتش چو به شمسی گفتم: «بود در جمع از اخلاص و وفا یار ادب»". ۳ - آثار و تالیفاتاین کتاب‌ها مجموعه اشعار چاپ شده اوست: ۱. «اندرزنامه»؛ ۲. «دیوان رجاء»؛ ۳. «مناقب الائمه». [۱]
مهدوی، سید مصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۲۰۴-۲۰۵.
[۲]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، مزارات اصفهان، ص۱۳۱.
۴ - پانویس
۵ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۵۳۲. |